Bir Yoga grubuyla Yoga tatiline giden arkadaşım vardı. Kazdağları’ nda bir yoga kampına gitmiş. Sabah meditasyon daha sonrasında yoga öğleden sonra yine bunların tekrarıyla geçen bir kampmış. Bazıları odalarına çekilip sürekli meditasyon yapıyorlarmış. Sessizliğin ve dinginliğin içerisinde kendi öz benlikleri ile birlikte olmak için yalnızlığı tercih ediyorlarmış. Bunlardan biriyle de arkadaşım tanışmış biraz samimi olmuşlar. Kızcağız, sürekli yoga ve meditasyon yapan bir kızcağızmış. (Bundan sonra  buna kısaca Kız diyeceğim.) Kız, arkadaşıma da kamp süresince boş bulduğu her vakit, meditasyon yapıp kendi içsel sesini dinlemesini, onunla yalnız kalmasını söylüyormuş. Sürekli arkadaşımın çevresinde dolaşıp ona bir şeyler öğretir tarzda konuşuyormuş.

Bir hafta sonu kampa ara verilmiş ve köy gezisine çıkmışlar. Kazdağları’ nın denize bakmayan arka tarafındaki bir köye gitmişler. Köyün etrafında yürüyüşler yapmışlar. Arkadaşımla, Kız gruptan ayrılıp daha fazla yürüyüş yapmaya karar vermişler. O sırada bir göletin kenarında koyun sürüsü görmüşler. Sürünün yanına gittiklerinde başlarında bekleyen bir çoban varmış.

Kız, “Merhabalar, nasılsınız? Siz bu sürünün çobanı mısınız?” diye sormuş. Arkadaşım herhalde ilk kez çoban görüyordu galiba diye de ekleyerek anlatmaya devam etti.

Çoban cevap vermeden sadece başını sallamış.

Kız, “Çok güzel bir yerde çobanlık yapıyorsunuz. Harika. Sabahları gelin, yere de bir örtü serip, bütün gün meditasyon yapın.” demiş. “Meditasyon yapmayı biliyorsunuz değil mi?” diye de eklemiş kız. “Yani kendinizi dinleyin. Oh ne güzel.”

Çoban hiç sesini çıkarmamış.

Kız arkadaşıma dönüp, yazık bilmiyor meditasyon yapmayı gibisinden bir şeyler söylemiş.

Kız çobana, hangi okulu bitirdiğini sormuş.

Çoban ilkokul diye cevap vermiş.

Kaç yıldır çobanlık yaptığını sormuş.

25 yıl.

Çoban kendisine sorulan her soruya ya tek kelimeyle ya da baş hareketleriyle cevap veriyormuş.

Kız nefes almadan çobana, buraya kampa geldiklerini, sürekli yoga yaptıklarını, sessizce odalarda oturup meditasyona daldıklarını hiç durmadan anlatıyormuş. Yalnız kalmak insanı geliştirir, iç sesini dinler, huzurlu olur vb.. cümlelerle sürekli çobana bir şeyler söylüyormuş. Kendisinin her yıl bir kaç kez kampa gittiğini, huzurlu olduğunu anlatıp, öğüt vermeye çalışıyormuş.

Çoban hiç sesini kesmeden sonuna kadar Kız’ ı dinlemiş. Başını kaldırıp güneşe bakmış. Arkadaşım çobanın gitme vaktinin geldiğini anlamış. Fakat kız hiç durmadan konuşuyormuş.

Çoban ayağa kalkıp gözlerini kapamış. Birkaç derin nefes almış. Çevreye dağılmış yüzlerce koyun ve bu koyunlara eşlik eden köpekler hızla çobanın çevresine toplanmış. Çoban, gözleri kapalı birkaç derin nefes daha almış. Sürü ip gibi dizilip köyün yolunu tutmuş. Çoban gözünü açıp gözlerini Kız’ a doğru sabitlemiş. Bir süre sonra Kız da koyunların arkasına takılmış köye doğru gitmeye başlamış. Arkadaşım koşarak Kız’ ı kolundan tutup yere oturtmuş.

Kız şaşkın halde “Ne oluyor?” demiş.

Arkadaşım uzaklaşmakta olan çobanın arkasından bakarak, “Hiç.”  demiş ve devam etmiş. “Müneccime yıldız falı öğretmeye çalıştık.”

 Önder Güngör / 09.Temmuz.2025 / GÜRE